როგორც საზოგადოებისათვის არის ცნობილი, 2014 წლის 12 დეკემბერს, ოპერატიული ინფორმაციის საფუძველზე, იარაღის მართლსაწინააღმდეგო ტარების ბრალდებით (სისხლის სამართლის კოდექსის 236-ე მუხლი) დააკავეს IDFI-ის დირექტორი გიორგი კლდიაშვილი. მას კუთვნილი და კანონმდებლობის დაცვით გაფორმებული ცეცხლსასროლი იარაღი მაღაზიაში შეკეთების შემდგომ მიჰქონდა სახლში, თუმცა არ ჰქონდა აღებული იარაღის გადატანის ნებართვა. გიორგი კლდიაშვილის ქმედება წარმოადგენდა ადმინისტრაციული სამართალდარღვევას, თუმცა მიუხედავად ამისა, მის წინააღმდეგ დაიწყო სისხლისსამართლებრივი დევნა და დაკითხვის შემდეგ გადაყვანილ იქნა დროებითი მოთავსების იზოლატორში. აღსანიშნავია, რომ გიორგი კლდიაშვილი წინა-სასამართლო სხდომაზევე 2014 წლის 14 დეკემბერს გირაოს სანაცვლოდ გათავისუფლებული იქნა სასამართლო დარბაზიდან, ხოლო 15 იანვარს კი თბილისის საქალაქო სასამართლოს გადაწყვეტილებით, შეწყდა გიორგი კლდიაშვილის წინააღმდეგ სისხლისსამართლებრივი დევნა, დადგინდა რა, რომ მისი ქმედება არ წარმოადგენდა დანაშაულს გათვალისწინებულს საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსით.

მიმდინარე წლის 10 თებერვალს გიორგი კლდიაშვილმა სარჩელით მიმართა თბილისის საქალაქო სასამართლოს უკანონო დაკავებით მიყენებული მატერიალური და მორალური ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნით. მის ინტერესებს სასამართლოში პარტნიორი ორგანიზაციის - საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის (საია) იურისტი, ნიკა სიმონიშვილი იცავდა (აღსანიშნავია, რომ ამავე ორგანიზაციის წარმომადგენლებმა, მაია ხუციშვილმა და ლევან ვეფხვაძემ წარმატებით დაიცვეს გიორგი კლდიაშვილის ინტერსები მის წინააღმდეგ მიმდინარე სისხლის სამართლის საქმეშიც). სასამართლოს მიმდინარე წლის 23 ივნისის გადაწყვეტილებით შსს-სა და მთავარ პროკურატურას დაეკისრათ სოლიდარული პასუხისმგებლობა - 2000 ლარის ოდენობით მორალური ზიანისა და 1180 ლარის ოდენობით მატერიალური ზიანის ანაზღაურება გიორგი კლდიაშვილის სასარგებლოდ.

სასამართლომ გადაწყვეტილების მიღებისას იხელმძღვანელა, როგორც შიდა ეროვნული კანონმდებლობით, ისე ადამიანის უფლებათა და თავისუფლებათა ევროპული კონვენციითა და პრეცედენტული სამართლით (საქმე რამიშვილი და კოხრეიძე საქართველოს წინააღმდეგ).

ამასთან, სასამართლომ მნიშვნელოვანი განმარტება გააკეთა ზიანის ანაზღაურების კრიტერიუმების შესახებ და მიუთითა, რომ ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნის დაკმაყოფილებისთვის საკმარისია დადგინდეს ქმედების უკანონობა (რასაც შედეგად მოყვა ზიანი) და სახეზე იყოს პირის მარეაბილიტირებელი გარემოება, მარეაბილიტირებელ გარემოებად კი მიჩნეულ უნდა იქნეს პირის მიმართ სისხლის სამართებრივი დევნის შეწყვეტა. ცხადია, რომ გიორგი კლდიაშვილის საქმეში სახეზე იყო ორივე კრიტერიუმი. კერძოდ, მოხდა მისი უკანონოდ დაკავება, ხოლო მოგვიანებით კი შეწყდა მის წინაააღმდეგ სისხლის სამართებრივი დევნა.

დამატებით, სასამართლომ აღნიშნა, რომ მართალია, პირის დაკავება ემსახურება სახელმწიფოს ლეგიტიმურ მიზანს - საზოგადოების წევრების უსაფრთხოების დაცვას, თუმცა მიუხედავად ამისა პირს, რომლის მიმართაც შეწყდა სისხლისსამართლებრივი დევნა უნდა მიეცეს შესაბამისი კომპენსაცია სახელმწიფოს მხრიდან მის უფლებებში გაუმართლებელი ჩარევისთვის.

უნდა აღინიშნოს, რომ საქმე გიორგი კლდიაშვილი შსს-სა და საქართველოს პროკურატურის წინააღმდეგ წარმოადგენს მატერიალური და მორალური ზიანის ანაზღაურების მნიშვნელოვან პრეცედენტს, განსაზღვრავს რა მის კრიტერიუმებსა და ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნის დაკმაყოფილების აუცილებელ ელემენტებს.

სამწუხაროდ უნდა აღინიშნოს, რომ შინაგან საქმეთა სამინისტრომ, ისევე როგორც საქართველოს მთავარმა პროკურატურამ თბილისის საქალაქო სასამართლოს გადაწყვეტილება გაასაჩივრეს ზემდგომი ინსტანციის სასამართლოში. სააპელაციო სასამართლოში საქმის ზეპირი მოსმენა 2016 წლის 22 იანვარს ჩატარდა. სააპელაციო სასამართლომ არ დააკმაყოფილა მთავარი პროკურატურისა და საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს სარჩელი და ძალაში დატოვა თბილისის საქალაქო სასამართლოს გადაწყვეტილება, რომლის ძალითაც უწყებებს დაეკისრათ უკანონო დაკავებით მიყენებული მორალური და მატერიალური ზიანის ანაზღაურება გიორგი კლდიაშვილის სასარგებლოდ. ვიმედოვნებთ, რომ საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო და მთავარი პროკურატურა უმოკლეს ვადებში უზრუნველყოფენ სასამართლო გადაწყვეტილების აღსრულებას.