IDFI -იმ 2012 წლის 21 დეკემბერს მიმართა თბილისის, ბათუმისა და ქუთაისის საქალაქო სასამართლოებს შემდეგი მოთხოვნებით:
2012 წლის 21 ოქტომბრიდან 2012 წლის 21 დეკემბრამდე - „სატელეფონო საუბრების ფარული მიყურადება და ჩაწერის“ შესახებ თუ რამდენი შუამდგომლობა განიხილა და აქედან რამდენი შუამდგომლობა დააკმაყოფილა თბილისის საქალაქო სასამართლომ. აგრეთვე თუ რამდენი მოსამართლის სანქციის გარეშე განხორციელებული ღონისძიება იქნა ცნობილი კანონიერად და რამდენი იქნა ცნობილი უკანონოდ.
მიღებული პასუხები
ბათუმის საქალაქო სასამართლო - სასამართლომ განმარტა, რომ აღნიშნული ინფორმაცია არ გააჩნია დამუშავებული სახით.
ქუთაისის საქალაქო სასამართლო - მოთხოვნილ ინფორმაციას რეაგირება არ მოჰყოლია. IDFI- იმ შეიტანა სარჩელი ქუთაისის საქალაქო სასამართლოში. ინსტიტუტის მოთხოვნა სასამართლომ არ დააკმაყოფილა, იმ მიზეზით, რომ მოსარჩელის მიერ მოთხოვნილი ინფორმაცია არ იყო დაცული და დამუშავებული სასამართლოში.
თბილისის საქალაქო სასამართლო - მოთხოვნილ ინფორმაციას რეაგირება არ მოჰყოლია და IDFI-იმ შეიტანა სარჩელი, რომელიც მოსამართლემ დააკმაყოფილა. მოსამართლის აღნიშნული გადაწყვეტილების შემდგომ თბილისის საქალაქო სასამართლომ ინსტიტუტს მიაწოდა მხოლოდ, ჯამური ინფორმაცია სასამართლოში შესულ შუამდგომლობებთან დაკავშირებით.
2013 წლის 20 მაისს იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს წევრმა გიორგი ობგაიძემ საპარლამენტო კომიტეტის სხდომაზე წარადგინა სატელეფონო საუბრების მიყურადების შესახებ თბილისის საქალაქო სასამართლოში შესული შუამდგომლობების შესახებ მონაცემები. IDFI საქართველოს იუსტიციის უმაღლესი საბჭოდან შეეცადა მიეღო ამ დოკუმენტების ასლები. იუსტიციის უმაღლესი საბჭოდან ინსტიტუტს აცნობეს, რომ აღნიშნული მონაცემები ოფიციალური დოკუმენტების სახით საბჭოს არ მიუღია.
2013 წლის 2 მაისს IDFI-იმ კვლავ გამოითხოვა სტატისტიკური ინფორმაცია მიყურადების შესახებ:
მიღებული პასუხები
შინაგან საქმეთა სამინისტრომ და ფინანსთა სამინისტროს საგამოძიებო სამსახურმა - განმარტეს, რომ მოთხოვნილ ინფორმაციაზე არ ვრცელდება საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსი.
მთავარი პროკურატურა - მთავარი პროკურატურის მიერ მოწოდებული ინფორმაციით, 2012 წლის 1 ნოემბრიდან – 2013 წლის 9 მაისამდე სასამართლოში წარდგენილი იქნა სულ 1207 შუამდგომლობა.
IDFI -იმ 2013 წლის 28 ნოემბერს კვლავ მიმართა შინაგან საქმეთა სამინისტროს და მთავარ პროკურატურას შემდეგი მოთხოვნებით:
1.2012 წლის 1 იანვრიდან 28 ნოემბრის ჩათვლით ,,ინფორმაცის მოხსნა და ფიქსაცია კავშირგაბმულობის არხიდან (კომპიუტერულ ქსელებთან მიერთებით)“ სასამართლოსათვის წარდგენილი შუამდგომლობების რაოდენობა;
2.2012 წლის 1 იანვრიდან 28 ნოემბრის ჩათვლით ,,კომპიუტერული სისტემიდან (როგორც უშუალოდ, ისე დისტანციურად) და ამ მიზნით კომპიუტერულ სისტემაში შესაბამისი პროგრამული უზრუნველყოფის საშუალებების ინსტალაცია“ სასამართლოსათვის წარდგენილი შუამდგომლობების რაოდენობა;
შინაგან საქმეთა სამინისტრომ ამჯერად განმარტა, რომ ერთიანი სისტემატიზებული ბაზის არ არსებობის გამო ვერ იქნა მოძიებული მოთხოვნილი ინფორმაცია.
მთავარი პროკურატურის მხრიდან კი განცხადებას რეაგირება არ მოჰყოლია.
2014 წელს IDFI -იმ მიმართა უზენაეს სასამართლოსა და მთავარ პროკურატურას ანალოგიური მოთხოვნებით. უზენაესი სასამართლოდან მიღებული პასუხის მიხედვით სასამართლოში არ მიმდინარეობს ამგვარი ინფორმაციის აღრიცხვა, ხოლო პროკურატურიდან მიღებული ინფორმაციის თანახმად 2013 წლის 25 ოქტომბრიდან 2014 წლის 3 თებერვლამდე პერიოდში თბილისის საქალაქო სასამართლოსთვის კავშირგაბმულობის არხებიდან ინფორმაციის მოხსნისა და ფიქსაციის სულ 18 შემთხვევა დაფიქსირდა.
IDFI -იმ 2012 წლის 21 დეკემბერს მიმართა თბილისის, ბათუმისა და ქუთაისის საქალაქო სასამართლოებს შემდეგი მოთხოვნებით:
2012 წლის 21 ოქტომბრიდან 2012 წლის 21 დეკემბრამდე - „სატელეფონო საუბრების ფარული მიყურადება და ჩაწერის“ შესახებ თუ რამდენი შუამდგომლობა განიხილა და აქედან რამდენი შუამდგომლობა დააკმაყოფილა თბილისის საქალაქო სასამართლომ. აგრეთვე თუ რამდენი მოსამართლის სანქციის გარეშე განხორციელებული ღონისძიება იქნა ცნობილი კანონიერად და რამდენი იქნა ცნობილი უკანონოდ.
მიღებული პასუხები
ბათუმის საქალაქო სასამართლო - სასამართლო მიიჩნევს, რომ მოთხოვნილი ინფორმაცია არ წარმოადგენს საიდუმლო ინფორმაციას, თუმცა განმარტავს, რომ აღნიშნული ინფორმაცია არ გააჩნია დამუშავებული სახით და მოკლებულია მოთხოვნის დაკმაყოფილების შესაძლებლობას.
ქუთაისის საქალაქო სასამართლო - მოთხოვნილ ინფორმაციას რეაგირება არ მოჰყოლია.
IDFI- იმ შეიტანა სარჩელი ქუთაისის საქალაქო სასამართლოში. ინსტიტუტის მოთხოვნა სასამართლომ არ დააკმაყოფილა, იმ მიზეზით, რომ მოსარჩელის მიერ მოთხოვნილი ინფორმაცია არ იყო დაცული და დამუშავებული სასამართლოში.
თბილისის საქალაქო სასამართლო - მოთხოვნილ ინფორმაციას რეაგირება არ მოჰყოლია და IDFI-იმ შეიტანა სარჩელი, რომელიც მოსამართლემ დააკმაყოფილა და თბილისის საქალაქო სასამართლო დაავალდებულა განეხილა მოთხოვნილი ინფორმაციის სრულყოფილად გაცემის საკითხი.
იხილეთ სასამართლოს გადაწყვეტილება
მოსამართლის აღნიშნული გადაწყვეტილების შემდგომ თბილისის საქალაქო სასამართლომ ინსტიტუტს მიაწოდა მხოლოდ, ჯამური ინფორმაცია სასამართლოში შესულ შუამდგომლობებთან დაკავშირებით.
2013 წლის 20 მაისს იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს წევრმა გიორგი ობგაიძემ საპარლამენტო კომიტეტის სხდომაზე წარადგინა სატელეფონო საუბრების მიყურადების შესახებ თბილისის საქალაქო სასამართლოში შესული შუამდგომლობების შესახებ მონაცემები. IDFI საქართველოს იუსტიციის უმაღლესი საბჭოდან შეეცადა მიეღო ამ დოკუმენტების ასლები. იუსტიციის უმაღლესი საბჭოდან ინსტიტუტს აცნობეს, რომ აღნიშნული მონაცემები ოფიციალური დოკუმენტების სახით საბჭოს არ მიუღია.
2013 წლის 2 მაისს IDFI-იმ კვლავ გამოითხოვა სტატისტიკური ინფორმაცია მიყურადების შესახებ:
მიღებული პასუხები
შინაგან საქმეთა სამინისტრომ და ფინანსთა სამინისტროს საგამოძიებო სამსახურმა - განმარტეს, რომ მოთხოვნილ ინფორმაციაზე არ ვრცელდება საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსი.
მთავარი პროკურატურა - მთავარი პროკურატურის მიერ მოწოდებული ინფორმაციით, 2012 წლის 1 ნოემბრიდან – 2013 წლის 9 მაისამდე სასამართლოში წარდგენილი იქნა სულ 1207 შუამდგომლობა.
IDFI -იმ 2013 წლის 28 ნოემბერს კვლავ მიმართა შინაგან საქმეთა სამინისტროს და მთავარ პროკურატურას შემდეგი მოთხოვნებით:
1.2012 წლის 1 იანვრიდან 28 ნოემბრის ჩათვლით ,,ინფორმაცის მოხსნა და ფიქსაცია კავშირგაბმულობის არხიდან (კომპიუტერულ ქსელებთან მიერთებით)“ სასამართლოსათვის წარდგენილი შუამდგომლობების რაოდენობა;
2.2012 წლის 1 იანვრიდან 28 ნოემბრის ჩათვლით ,,კომპიუტერული სისტემიდან (როგორც უშუალოდ, ისე დისტანციურად) და ამ მიზნით კომპიუტერულ სისტემაში შესაბამისი პროგრამული უზრუნველყოფის საშუალებების ინსტალაცია“ სასამართლოსათვის წარდგენილი შუამდგომლობების რაოდენობა;
შინაგან საქმეთა სამინისტრომ ამჯერად განმარტა, რომ ერთიანი სისტემატიზებული ბაზის არ არსებობის გამო ვერ იქნა მოძიებული მოთხოვნილი ინფორმაცია.
მთავარი პროკურატურის მხრიდან კი განცხადებას რეაგირება არ მოჰყოლია.
2014 წელს IDFI -იმ მიყურადების შესახებ სტატისტიკური ინფორმაციის მოთხოვნით კვლავ მიმართა მთავარ პროკურატურას და უზენაეს სასამართლოს.
პროკურატურიდან მიღებული ინფორმაციის თანახმად 2013 წლის 25 ოქტომბრიდან 2014 წლის 3 თებერვლამდე პერიოდში თბილისის საქალაქო სასამართლოსთვის კავშირგაბმულობის არხებიდან ინფორმაციის მოხსნისა და ფიქსაციის სულ 18 შემთხვევა დაფიქსირდა. სრულყოფილი ინფორმაციის მოსაწოდებლად პროკურატურამ მოითხოვა ოთხ თვიანი ვადა.
უზენაესი სასამართლოს შემთხვევაში ინსტიტუტის მოთხოვნა უკავშირდებოდა სასამართლოში შესული, მოსამართლეებზე ფარულ მიყურადების შემთხვევებზე მთავარი პროკურორის შუამდგომლობების რაოდენობას; მიღებული პასუხის მიხედვით უზენაესი სასამართლოს მიერ ამგვარი ოპერატიულ-სამძებრო ღონისძიებების განცალკევებით აღრიცხვა არ ხორციელდება.
ყოველივე ზემოთ აღნიშნულიდან გამომდინარე, შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ საჯარო დაწესებულებებს განსხვავებული მოსაზრებები გააჩნიათ ოპერატიულ-სამძებრო საქმიანობასთან დაკავშირებით სტატისტიკური ინფორმაციის გასაჯაროების თაობაზე.
IDFI -ი მიიჩნევს, რომ მოსმენების რაოდენობის შესახებ მონაცემები წარმოადგენს საჯარო ინფორმაციას მისი სტატისტიკური ხასიათიდან გამომდინარე და საჯარო დაწესებულებები ვალდებული არიან უზრუნველყონ აღნიშნული ინფორმაციის გაცემა კანონმდებლობით დადგენილი წესით. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ოპერატიულ-სამძებრო ღონისძიების – ,,სატელეფონო საუბრების ფარული მიყურადება და ჩაწერის შესახებ“ არსებული სტატისტიკური მონაცემები არ იძლევა ინფორმაციას ოპერატიული სამძებრო ღონისძიების შინაარსის შესახებ და მისი გასაჯაროებით ვერ მოხდება ოპერატიულ-სამძებრო ღონისძიების თაობაზე საიდუმლო მონაცემების იდენტიფიცირება.
IDFI მიესალმება თბილისის საქალაქო სასამართლოს 2013 წლის 26 სექტემბერის გადაწყვეტილებას ოპერატიულ-სამძებრო ღონისძიების შესახებ სტატისტიკური ინფორმაციის საჯაროობის თაობაზე და მიიჩნევს, რომ საჯარო დაწესებულებებმა უნდა უზრუნველყონ ერთიანი პრაქტიკის დანერგვის გზით აღნიშნული ინფორმაციის ხელმისაწვდომობა.