საჯარო მოსამსახურე საჯარო სამსახურში განხორციელებული საქმიანობის პროცესში ანგარიშვალდებულია სახელწიფოსა და საზოგადოების წინაშე. შესაბამისად, საჯარო მოსამსახურის მიერ კანონმდებლობით განსაზღვრული მოვალეობების შეუსრულებლობამ ან არაჯეროვანმა შესრულებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს მისთვის დისციპლინური პასუხისმგებლობის დაკისრება.
სტატიის მიზანია საჯარო მოსამსახურეთა დისციპლინური პასუხისმგებლობის რეგულირების შედარებით-სამართლებრივი ანალიზი საქართველოს კანონმდებლობისა და საერთაშორისო პრაქტიკის საფუძველზე. სტატიაში განხილულია საჯარო მოსამსახურეთა დისციპლინური პასუხისმგებლობის მარეგულირებელი ნორმები გერმანიის, ლიტვის, სლოვაკეთის, ხორვატიისა, კანადისა და საქართველოს მაგალითზე.
საჯარო მოსამსახურეთა დისციპლინური პასუხისმგებლობის შედარებით-სამართლებრივი ანალიზი მოიცავს შემდეგ საკითხებს: დისციპლინური პასუხისმგებლობის განმსაზღვრელი ძირითადი პრინციპები, დისციპლინური გადაცდომის სახეები და დისციპლინური სახდელის ფორმები, დისციპლინური წარმოების პროცედურა და გადაწყვეტილების მიმღები პირის/ორგანოს უფლებამოსილების ფარგლები, ასევე დისციპლინური პასუხისმგებლობის დაკისრების შესახებ მიღებული გადაწყვეტილების გასაჩივრების მექანიზმი.
საერთაშორისო პრაქტიკის ანალიზის საფუძველზე, სტატია წარმოადგენს რეკომენდაციებს საჯარო მოსამსახურეთა დისციპლინური პასუხისმგებლობის რეგულირების გაუმჯობესების მიზნით საქართველოში.
სტატია მომზადდა ღია საზოგადოების ფონდის (OSF) ადამიანის უფლებათა სტაჟირების 2013 წლის გრანტის ფარგლებში.
სტატიაში გამოქვეყნებული მოსაზრებებზე პასუხისმგებელია IDFI (ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტი) და შესაძლებელია ისინი არ ემთხვეოდეს ღია საზოგადოების ფონდის შეხედულებებს.